„Realizm grozy przesłaniał każdą budzącą się wizję architektoniczną i każdą myśl techniczną, które by mogły opanować ten teren i na nowo przywrócić go do życia” – to wypowiedź architekta Bohdana Lacherta, twórcy projektu Muranowa Południowego, osiedla-pomnika getta. Znajdujemy ją w „Kamieniu granicznym” – książce eseistycznej Piotra Matywieckiego, stanowiącej filozoficzną refleksję nad Zagładą. Wielu krytyków uważa ją za najwybitniejsze osiągnięcie w literackim dorobku Piotra Matywieckiego, tegorocznego laureata warszawskiej Nagrody Literackiej w kategorii Poezja za tom wierszy „Którędy na zawsze”. Z Autorem, warszawiakiem od urodzenia związanym ze stolicą, 6 grudnia w Stacji Muranów porozmawia Justyna Sobolewska. Spotkanie odbędzie się w ramach cyklu Bukbuk Warszawa, poświęconemu nominowanym i laureatom tegorocznej nagrody, przyznawanej w pięciu kategoriach: proza, poezja, literatura dla dzieci i młodzieży; oraz nagroda dla pozycji varsavianistycznych – edycja warszawska . Szczególnym wyróżnieniem jest tytuł – warszawski twórca, przeznaczony dla wybitnych pisarzy, w szczególny sposób związanych z Warszawą.
—
Nagroda Literacka m. st. Warszawy to prestiżowe wyróżnienie, którego historia sięga czasów przedwojennych. W obecnej formie przyznawana jest od 2008 roku, odkąd Rada Miasta Stołecznego Warszawy reaktywowała nagrodę specjalną uchwałą. Konkurs jest kontynuacją tradycji nagrody o tej samej nazwie, przyznawanej w latach 1926-38, a przerwanej przez wybuch II wojny światowej. Pierwszym jej laureatem był najstarszy syn Adama Mickiewicza – Władysław, ostatnim zaś przed wojną – Leopold Staff. Nagrodą wyróżniono także m.in. Wacława Berenta (1929), Tadeusza Boya-Żeleńskiego (1933), Polę Gojawiczyńską (1935), oraz Marię Kuncewiczową (1937).